Hoe kom je tot de aanschaf van een Donkervoort? Zo rond mijn 16e (begin jaren 80) vond ik het al een geweldige auto. Op mijn 18e mijn rijbewijs gehaald, maar ik zat toen nog op school en een auto van Fl. 80.000,00 aanschaffen zat er echt niet in. Het werd toen een Ford Escort 1300 MK III en de Donkervoort bleef nog even een mooie droom. Een droom die langzaam maar zeker steeds verder wegzakte. Totdat ik in 2013 op Facebook ineens een foto voorbij zag komen van iemand in een Donkervoort die ook nog eens in dezelfde woonplaats Barendrecht woonde. Het contact was via Facebook snel gelegd en enige tijd later kwam Ron Verhoogt in zijn Donkervoort S8A voorrijden. Tja, toen begon het toch allemaal wel erg te kriebelen! Maar ja, er stond een Ford Mustang Coupé uit 1966 in bijna nieuwstaat in de garage waar ik zo'n 12 jaar aan gewerkt had en toch wat moeilijk afscheid van kon nemen.
Na me eens verdiept te hebben in de prijzen van de Donkervoort S8A besloot ik in september 2014 dan toch de Mustang op Marktplaats te zetten met in mijn achterhoofd de gedachte: 'We zien wel wat er van komt, als ik een goede prijs krijg dan gaat-ie weg maar dat zal zo'n vaart niet lopen.' Nou, de vaart zat er aardig in: dinsdag de Mustang op Marktplaats gezet, donderdag was deze verkocht, zaterdag heb ik 'm naar de nieuwe eigenaar gebracht, 's-maandags heb ik de Donkervoort S8AT gekocht! Dat is toch een aardig tempo.....
De aanschaf van de Donkervoort is ook weer een verhaal apart. Op Internet had ik een S8A gezien bij Albers Sportscars in Musselkanaal. Met de lange spatborden zoals ik 'm graag wilde hebben.Van te voren maar eens even gebeld of het mogelijk was een proefrit te maken en de auto eventueel gelijk mee te nemen. Vanuit Barendrecht is het toch 250 kilometer rijden en als het in één keer kan waarom dan in twee keer. Dus 's-maandags samen met mijn vrouw op pad. Daar aangekomen bleek de S8A toch niet zo mooi te zijn als op de foto's op Internet. Veel kleine lakschades en beschadigingen aan het interieur. Hij zag er gewoon een beetje afgeleefd uit. Mijn vrouw zei al snel: 'Ik vind het helemaal niks, die wil ik niet!!!' en ik dacht 'Nou, daar gaan we dan...zonder Donkervoort.' Maar daar volgde vrijwel direct op: 'Ik wil deze!!!' wijzend op een S8AT in erg mooie staat. Ik stond enigzins verbouwereerd te kijken net als Johan Albers die dit bljkbaar ook niet eerder had meegemaakt. 'Schatje, die is wel een flink stuk duurder!' sputterde ik nogal verbaasd. 'Nou en, ik wil die andere niet en je werkt er toch hard voor?' Tja, daar had ik weinig tegen in te brengen en na een proefrit ging de S8AT mee naar huis...
Achteraf ben ik toch wel blij dat het de S8AT geworden is. Niet zozeer het extra vermogen, maar het is toch weer een doorontwikkeling van de S8A en is toch op een behoorlijk aantal punten verbeterd zoals chassis, wielophanging en remmen. Daarnaast is het ook nog een 'late' S8AT waardoor er nog een aantal extra verbereringen zijn doorgevoerd ten opzichte van de eerdere versies.
